فیلم/ پارگی تاندون آشیل: علل، عوامل خطر و درمان

1. پارگی تاندون آشیل: علل و عوامل خطر

پارگی تاندون آشیل می‌تواند ناشی از عوامل مختلفی باشد. این آسیب به‌ویژه در شرایطی که فشار زیادی بر تاندون وارد می‌شود، رخ می‌دهد. عوامل مختلفی می‌توانند در افزایش آسیب‌پذیری این تاندون و ایجاد پارگی نقش داشته باشند:

• صدمات ورزشی و حوادث: یکی از شایع‌ترین علل پارگی تاندون آشیل، صدمات ورزشی و حوادث است. فعالیت‌هایی مانند دویدن، پرش، فوتبال، بسکتبال و سایر ورزش‌هایی که نیاز به تغییرات سریع در سرعت و جهت حرکت دارند، می‌توانند فشار زیادی بر تاندون آشیل وارد کنند و منجر به پارگی شوند.

• ضعف طبیعی تاندون: به غیر از صدمات ورزشی، گاهی تاندون آشیل به دلیل عواملی مانند پیری یا التهاب‌های مزمن ممکن است به‌طور طبیعی ضعیف شود و به راحتی پاره شود. برخی از عوامل که می‌توانند باعث ضعیف شدن تاندون آشیل شوند عبارتند از:

  • تزریق داروهای حاوی کورتیکوستروئید: استفاده از داروهای ضد التهابی مانند کورتیکوستروئیدها به‌ویژه زمانی که به نزدیکی تاندون آشیل تزریق می‌شوند، می‌تواند باعث تضعیف و کاهش قدرت کشسانی تاندون شود. این داروها به‌طور موقت التهاب را کاهش می‌دهند، اما در بلندمدت موجب ضعف و آسیب‌پذیری بیشتر تاندون می‌شوند.

  • بالا رفتن سن: با بالا رفتن سن، انعطاف‌پذیری و قدرت کشسانی تاندون‌ها کاهش می‌یابد. این امر می‌تواند به تاندون آشیل آسیب زده و احتمال پارگی آن را افزایش دهد. به‌طور معمول، افراد بالای 40 سال بیشتر در معرض پارگی تاندون آشیل قرار دارند.

  • التهاب تاندون آشیل: التهاب مزمن تاندون آشیل که به نام آشیلایتیس شناخته می‌شود، یک بیماری شایع است که به دلیل فشار زیاد و استفاده مکرر از تاندون آشیل ایجاد می‌شود. التهاب مداوم می‌تواند باعث ضعیف شدن تاندون و در نهایت منجر به پارگی آن شود.

  • بیماری‌های خودایمنی مفصلی: بیماری‌های مانند روماتیسم مفصلی می‌توانند منجر به التهاب و آسیب‌دیدگی در مفاصل و تاندون‌ها شوند. این بیماری‌ها می‌توانند با تاثیرگذاری بر تاندون آشیل، احتمال پارگی آن را افزایش دهند.

  • داروهای دیابت: برخی از داروهای دیابت نیز می‌توانند باعث ضعف تاندون‌ها شوند. این داروها ممکن است باعث کاهش گردش خون در ناحیه تاندون‌ها شوند که منجر به افزایش آسیب‌پذیری و خطر پارگی می‌شود.

2. علائم پارگی تاندون آشیل

پارگی تاندون آشیل می‌تواند با علائم شدید و دردناک همراه باشد. علائم رایج عبارتند از:

• درد شدید و ناگهانی در ناحیه پشت پا یا ساق پا
• تورم و حساسیت در ناحیه آسیب‌دیده
• احساس ضعف یا ناتوانی در حرکت پا
• صدای ترق‌ترق یا ترکیدن در هنگام پارگی
• عدم توانایی در ایستادن بر پنجه پا

3. درمان پارگی تاندون آشیل

درمان پارگی تاندون آشیل به میزان آسیب بستگی دارد. در برخی موارد، درمان غیرجراحی ممکن است کافی باشد، اما در موارد شدیدتر، جراحی برای ترمیم تاندون آسیب‌دیده ضروری است. روش‌های درمانی معمولاً شامل موارد زیر می‌شوند:

• استراحت و فیزیوتراپی: برای پارگی‌های جزئی، استراحت و تمرینات فیزیوتراپی برای بازسازی قدرت و انعطاف‌پذیری تاندون می‌تواند مؤثر باشد.

• جراحی: در موارد پارگی کامل تاندون یا پارگی‌های شدید، جراحی برای ترمیم تاندون آشیل الزامی است. جراحی به بازسازی و اتصال تاندون‌ها به استخوان کمک می‌کند.

• استفاده از بریس یا گچ: برای جلوگیری از حرکت پا و تسریع روند بهبود، ممکن است از بریس یا گچ استفاده شود.

4. نتیجه‌گیری

پارگی تاندون آشیل یکی از آسیب‌های شایع و جدی است که می‌تواند به‌ویژه برای ورزشکاران و افرادی که فعالیت‌های بدنی شدید انجام می‌دهند، چالش‌برانگیز باشد. به غیر از آسیب‌های ناشی از صدمات ورزشی، عواملی همچون التهاب مزمن تاندون، تزریق داروهای کورتیکوستروئید، بالا رفتن سن، بیماری‌های خودایمنی مفصلی، و داروهای دیابت می‌توانند باعث ضعف تاندون آشیل و افزایش خطر پارگی آن شوند. در صورت بروز علائم پارگی تاندون آشیل، توصیه می‌شود که فرد فوراً به پزشک متخصص ارتوپدی مراجعه کند تا بر اساس شدت آسیب، درمان‌های مناسب مانند استراحت، فیزیوتراپی، یا جراحی را دریافت کند.