در گذشته پای دیابتی درمان نداشت.

نبود درمان مناسب در آن زمان عمدتاً به دلیل محدودیت‌های دانش پزشکی و فناوری‌های موجود بود. پزشکان تنها می‌توانستند به تمیز نگه داشتن زخم، استفاده از آنتی‌بیوتیک‌ها برای کنترل عفونت، و توصیه به استراحت و کاهش فشار روی پا اکتفا کنند. اما این روش‌ها غالباً به نتایج مطلوب منجر نمی‌شد و پیشرفت بیماری ادامه می‌یافت.

امروزه، با پیشرفت‌های چشمگیر در حوزه پزشکی و تکنولوژی، درمان پای دیابتی تغییرات چشمگیری داشته است. از جمله روش‌های جدید می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

1. روش‌های جراحی پیشرفته: شامل برداشتن بافت مرده یا بازسازی بافت آسیب‌دیده.
2. استفاده از تکنیک‌های مدرن در مدیریت زخم: مانند پانسمان‌های پیشرفته، درمان با فشار منفی و عوامل رشد.
3. پیشگیری مؤثر: از طریق کنترل دقیق قند خون، استفاده از کفش‌های طبی مناسب و معاینات منظم پا.
4. استفاده از دستگاه‌های کمک‌پزشکی: مانند اسکنرهای حرارتی برای تشخیص زودهنگام آسیب‌ها و مشکلات پا.

امروزه، متخصصانی مانند دکتر علیرضا صحرانورد با بهره‌گیری از روش‌های مدرن، توانسته‌اند کیفیت زندگی بیماران دیابتی را بهبود بخشیده و از عوارض جدی پای دیابتی جلوگیری کنند. این پیشرفت‌ها نشان می‌دهد که درمان پای دیابتی نه تنها ممکن، بلکه بسیار مؤثرتر از گذشته شده است.