دررفتگی مادرزادی لگن: علل، علائم و روش‌های درمانی

علل دررفتگی مادرزادی لگن
دلایل بروز این اختلال ممکن است شامل موارد زیر باشد:

1. عوامل ژنتیکی:
   سابقه خانوادگی یکی از مهم‌ترین عوامل خطر برای بروز دررفتگی مادرزادی لگن است.
2. محیط داخل رحمی:
   فشار غیرطبیعی به لگن جنین در رحم مادر، مانند محدودیت فضای حرکت جنین در اثر کمبود مایع آمنیوتیک یا قرارگیری جنین در وضعیت بریچ (پا به پایین)، می‌تواند باعث این مشکل شود.
3. اختلالات تکاملی:
   عدم رشد و تکامل مناسب مفصل لگن در دوران جنینی.
4. جنسیت:
   این بیماری در دختران بیشتر از پسران رخ می‌دهد.

علائم دررفتگی مادرزادی لگن
علائم این بیماری ممکن است در نوزادی یا کودکی ظاهر شود:

1. اختلاف طول پاها:
   یکی از پاها ممکن است کوتاه‌تر از دیگری به نظر برسد.
2. حرکت محدود در مفصل لگن:
   کودک ممکن است هنگام حرکت پاها احساس ناراحتی داشته باشد.
3. ناهماهنگی چین‌های پوستی ران:
   چین‌های پوستی در قسمت داخلی ران ممکن است در دو پا متفاوت باشند.
4. لنگیدن در راه رفتن:
   در کودکان بزرگ‌تر که شروع به راه رفتن کرده‌اند، لنگیدن یا مشکل در حرکت مشاهده می‌شود.
5. درد لگن یا زانو در نوجوانی یا بزرگسالی:
   اگر این مشکل درمان نشود، می‌تواند در آینده باعث درد و اختلالات حرکتی شود.

روش‌های تشخیص دررفتگی مادرزادی لگن

1. معاینه فیزیکی:
   پزشک متخصص با بررسی حرکات مفصل لگن و چین‌های پوستی نوزاد می‌تواند مشکل را شناسایی کند.
2. تصویربرداری پزشکی:
   • سونوگرافی: روشی ایمن و دقیق برای تشخیص این اختلال در نوزادان است.
   • اشعه ایکس: معمولاً برای کودکان بزرگ‌تر و نوجوانان استفاده می‌شود.

روش‌های درمان دررفتگی مادرزادی لگن
درمان به سن بیمار و شدت مشکل بستگی دارد:

1. درمان غیرجراحی:

   • استفاده از بریس پاولیک (Pavlik Harness):
     این بریس مفصل لگن را در جای مناسب نگه می‌دارد و به رشد طبیعی آن کمک می‌کند. این روش بیشتر در نوزادان استفاده می‌شود.

2. درمان جراحی:
   اگر درمان غیرجراحی موفقیت‌آمیز نباشد یا کودک دیر تشخیص داده شود، جراحی لازم است:

   • جااندازی بسته: در این روش، مفصل لگن بدون ایجاد برش در جای خود قرار داده می‌شود و از گچ‌گیری استفاده می‌شود.
   • جااندازی باز: در موارد پیچیده‌تر، جراحی باز برای قرار دادن مفصل لگن در جای خود انجام می‌شود.
   • استئوتومی: در صورت نیاز، پزشک با تغییر شکل استخوان‌ها ساختار لگن را اصلاح می‌کند.

مراقبت‌های پس از درمان

1. فیزیوتراپی:
   برای بهبود دامنه حرکتی و تقویت عضلات اطراف مفصل لگن ضروری است.
2. پیگیری منظم:
   بیماران باید تحت نظر پزشک متخصص باشند تا از بهبود کامل اطمینان حاصل شود.
3. استفاده از وسایل کمکی:
   در صورت نیاز، وسایلی مانند بریس یا واکر برای تسهیل حرکت تجویز می‌شود.

نقش دکتر علیرضا صحرانورد در درمان دررفتگی مادرزادی لگن
دکتر علیرضا صحرانورد، متخصص جراحی لگن و زانو و دارای بورد تخصصی ارتوپدی، با تجربه گسترده در درمان اختلالات مادرزادی مانند دررفتگی مادرزادی لگن، از روش‌های پیشرفته تشخیصی و درمانی استفاده می‌کنند. ایشان با ارائه برنامه‌های درمانی شخصی‌سازی‌شده، بهترین نتایج ممکن را برای بیماران به ارمغان می‌آورند.

نتیجه‌گیری
دررفتگی مادرزادی لگن اگر به‌موقع تشخیص داده و درمان نشود، می‌تواند مشکلات جدی برای بیمار ایجاد کند. با توجه به اهمیت تشخیص زودهنگام و درمان مؤثر، مراجعه به یک متخصص مجرب مانند دکتر علیرضا صحرانورد ضروری است. ایشان با بهره‌گیری از تکنیک‌های پیشرفته جراحی و تجربه گسترده، بهترین گزینه درمانی را برای هر بیمار ارائه می‌دهند.

منابع:

1. "Developmental Dysplasia of the Hip (DDH)", Mayo Clinic
2. "Pediatric Hip Dysplasia", Cleveland Clinic
3. "Treatment Options for Hip Dysplasia", American Academy of Orthopaedic Surgeons
4. "Management of Developmental Dysplasia of the Hip", PubMed