مقایسه درمان‌های جراحی و غیرجراحی برای آسیب‌های تاندون‌ها

۱. درمان‌های غیرجراحی برای آسیب‌های تاندون‌ها

در درمان‌های غیرجراحی، ابتدا تمرکز بر کاهش درد، التهاب و بهبود عملکرد ناحیه آسیب‌دیده است. این روش‌ها معمولاً برای آسیب‌های خفیف یا متوسط تاندون‌ها مناسب هستند.

الف. استراحت و کاهش فعالیت

اولین و مهم‌ترین قدم در درمان آسیب‌های تاندونی، استراحت دادن به ناحیه آسیب‌دیده است. این کار به بافت آسیب‌دیده فرصت می‌دهد تا بهبود یابد و از بدتر شدن آسیب جلوگیری می‌کند. در این مرحله، بیمار باید از انجام فعالیت‌های فیزیکی که فشار به تاندون وارد می‌آورد، خودداری کند.

ب. فیزیوتراپی

فیزیوتراپی یکی از مؤثرترین روش‌های درمان غیرجراحی است که شامل تمرینات تقویتی و کششی برای بازگرداندن حرکت و انعطاف‌پذیری به تاندون است. این روش به ویژه برای آسیب‌های مزمن و دردهای طولانی‌مدت مفید است.

ج. داروهای ضد التهاب و مسکن‌ها

داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی (NSAIDs) مانند ایبوپروفن، به کاهش التهاب و درد کمک می‌کنند. این داروها معمولاً در مراحل اولیه آسیب برای کاهش التهاب و تسکین درد تجویز می‌شوند.

د. درمان‌های تزریقی

در برخی موارد، از تزریق‌های کورتیکواستروئید برای کاهش التهاب و درد استفاده می‌شود. همچنین، در برخی موارد از پلاسمای غنی از پلاکت (PRP) برای تسریع روند بهبودی با تحریک فرآیندهای ترمیم بافتی استفاده می‌شود.

ه. استفاده از بریس و آتل

در صورت آسیب به تاندون‌ها، ممکن است از بریس‌ها یا آتل‌های مخصوص برای ثابت نگه داشتن ناحیه آسیب‌دیده استفاده شود. این روش به تثبیت تاندون و جلوگیری از حرکت‌های اضافی کمک می‌کند و زمان بهبودی را کاهش می‌دهد.

۲. درمان‌های جراحی برای آسیب‌های تاندون‌ها

در مواردی که آسیب‌های تاندونی شدید باشد یا درمان‌های غیرجراحی نتوانند به نتیجه مطلوب برسند، ممکن است جراحی لازم شود. جراحی‌های تاندونی معمولاً برای آسیب‌های کامل یا پارگی‌های شدید تاندون انجام می‌شود.

الف. جراحی ترمیمی تاندون

در این نوع جراحی، تاندون آسیب‌دیده بخیه زده می‌شود تا دو سر پارگی به هم وصل شوند. این روش معمولاً برای آسیب‌های شدید و پارگی‌های کامل تاندون‌ها مانند پارگی تاندون آشیل و پارگی روتاتور کاف شانه استفاده می‌شود.

ب. جراحی ترمیمی با استفاده از گرافت

در برخی موارد، زمانی که تاندون آسیب‌دیده به طور کامل از بین رفته باشد یا ترمیم با بخیه‌های معمولی ممکن نباشد، از گرافت‌های اهداشده (معمولاً از تاندون‌های دیگر بدن یا گرافت‌های مصنوعی) برای ترمیم استفاده می‌شود.

ج. جراحی آرتروسکوپی

آرتروسکوپی یکی از روش‌های جراحی کم‌تهاجمی است که در آن از یک دوربین کوچک (آرتروسکوپ) برای مشاهده ناحیه آسیب‌دیده و ترمیم تاندون‌ها استفاده می‌شود. این روش به ویژه برای آسیب‌های کوچک و جزئی تاندون‌ها مناسب است و زمان بهبودی را به طور قابل توجهی کاهش می‌دهد.

د. جراحی‌های کم‌تهاجمی

در جراحی‌های کم‌تهاجمی از ابزارهای کوچکی برای درمان آسیب‌های تاندونی استفاده می‌شود. این روش‌ها معمولاً به بهبود سریعتر بیمار و کاهش عوارض پس از جراحی کمک می‌کنند.

۳. مقایسه درمان‌های جراحی و غیرجراحی

مزایای درمان‌های غیرجراحی:

• ریسک کمتر: درمان‌های غیرجراحی معمولاً خطر کمتری دارند و به ندرت باعث عوارض می‌شوند.
• هزینه کمتر: درمان‌های غیرجراحی معمولاً ارزان‌تر از درمان‌های جراحی هستند.
• زمان بهبودی کوتاه‌تر: در بیشتر موارد، استفاده از روش‌های غیرجراحی به مدت زمان بهبودی کوتاه‌تری نیاز دارد.

معایب درمان‌های غیرجراحی:

• ممکن است نتایج مطلوب نباشد: در برخی موارد آسیب‌های شدید یا پارگی‌های کامل تاندون، درمان غیرجراحی ممکن است موفقیت‌آمیز نباشد.
• زمانی طولانی‌تر برای بهبودی: حتی اگر درمان غیرجراحی موفق باشد، ممکن است فرآیند بهبودی زمان بیشتری ببرد.

مزایای درمان‌های جراحی:

• نتایج بهتر در آسیب‌های شدید: جراحی می‌تواند برای درمان آسیب‌های شدید مانند پارگی‌های کامل تاندون بسیار مؤثر باشد.
• بازگشت به فعالیت‌های کامل: جراحی می‌تواند به بیمار کمک کند تا به سرعت به سطح عملکرد پیش از آسیب بازگردد، به ویژه در ورزشکاران.

معایب درمان‌های جراحی:

• ریسک عوارض: مانند هر جراحی دیگری، جراحی تاندون نیز ممکن است با عوارضی چون عفونت، خونریزی یا آسیب به بافت‌های اطراف همراه باشد.
• هزینه بالاتر: جراحی به طور کلی هزینه بیشتری نسبت به درمان‌های غیرجراحی دارد.
• زمان بهبودی طولانی‌تر: جراحی‌های تاندونی معمولاً به مدت زمان بهبودی طولانی‌تری نیاز دارند و ممکن است بیمار مجبور باشد برای مدت طولانی از فعالیت‌های معمول خود دست بکشد.

نتیجه‌گیری:

در نهایت، انتخاب روش درمانی مناسب برای آسیب‌های تاندونی بستگی به شدت آسیب، وضعیت بیمار، و نظر پزشک دارد. درمان‌های غیرجراحی برای آسیب‌های خفیف تا متوسط و موارد مزمن مناسب‌تر هستند، در حالی که درمان‌های جراحی برای آسیب‌های شدید و پارگی‌های کامل تاندون‌ها بهترین گزینه به شمار می‌آیند. بنابراین، مشورت با یک جراح ارتوپد متخصص مانند دکتر علیرضا صحرانورد می‌تواند کمک شایانی به انتخاب روش درمانی مناسب برای هر بیمار باشد.