تاندینوز آشیل: علل، علائم و روش‌های درمان

روش‌های تشخیص

تشخیص این بیماری معمولاً با معاینه فیزیکی و بررسی علائم انجام می‌شود. در برخی موارد، از روش‌های تصویربرداری مانند سونوگرافی یا MRI برای بررسی میزان آسیب و ضخیم شدن تاندون استفاده می‌شود.

روش‌های درمانی

درمان تاندینوز آشیل به شدت و میزان آسیب بستگی دارد. روش‌های درمانی معمول عبارتند از:

برنامه‌های کششی و تقویتی: برنامه‌های کششی و کنترل شده برای تاندون آشیل معمولاً اولین قدم درمانی است.

فیزیوتراپی: تمرینات فیزیوتراپی مخصوص برای تقویت تاندون و بهبود جریان خون در آن به کار می‌رود.

استفاده از بریس یا بوت: در برخی موارد، از بریس یا بوت‌های مخصوص که برای کاهش فشار روی تاندون آشیل طراحی شده‌اند، استفاده می‌شود.

درمان جراحی

اگر روش‌های غیرجراحی مؤثر نباشند و درد و ضعف همچنان ادامه داشته باشد، جراحی پیشنهاد می‌شود. در طی عمل جراحی، قسمت‌های آسیب دیده و تخریب شده تاندون برداشته شده و دو انتهای سالم تاندون به هم دوخته می‌شوند. اگر آسیب شدید باشد، از تکنیک‌های پیشرفته‌ای مانند انتقال تاندون (تاندون ترانسفر) استفاده می‌شود که در ترمیم پارگی‌های مزمن تاندون آشیل نیز کاربرد دارد.

نتیجه‌گیری

درمان تاندینوز آشیل بسته به شدت آسیب، از تمرینات کششی و فیزیوتراپی تا جراحی پیشرفته متغیر است. بسیاری از بیماران بدون نیاز به جراحی بهبود می‌یابند، اما در موارد شدیدتر، جراحی موفقیت آمیز می‌تواند عملکرد تاندون را بهبود بخشد و درد را کاهش دهد.