آرتریت مچ پا و پا: علل، علائم و راه‌های درمان

در مقاله‌ای که درباره آرتریت پا و مچ پا توضیح دادید، می‌توان آن را به صورت زیر به یک مقاله SEO-بهینه‌شده تبدیل کرد:

آرتریت مچ پا و پا: علل، علائم و راه‌های درمان

آرتریت نوعی بیماری است که می‌تواند هر دو پا و مچ پا را تحت تأثیر قرار دهد. انواع مختلفی از آرتریت وجود دارند که ممکن است در نواحی مختلف پا ظاهر شوند. بیماری‌های نقرس، آرتریت روماتوئید و آرتریت پسوریاتیک از جمله بیماری‌های شایعی هستند که انگشتان یا میان‌پا را درگیر می‌کنند. همچنین، نوعی آرتریت دژنراتیو که به نام هالوکس ریجیدوس شناخته می‌شود، مفصل MTP شست پا را تحت تاثیر قرار می‌دهد.

در مچ پا، آرتروز به عنوان رایج‌ترین نوع آرتریت شناخته می‌شود و ممکن است بر اثر آسیب‌های گذشته مانند شکستگی مچ پا یا بیماری‌های روماتیسمی ایجاد شود.

آرتریت مچ پا چیست؟

آرتریت مچ پا زمانی رخ می‌دهد که غضروف مچ پا تحلیل رفته و مفصل دچار آسیب می‌شود. غضروف به عنوان یک بافت صاف و اسفنجی، سطح انتهایی استخوان‌ها را پوشانده و مانع از ساییده شدن آن‌ها به یکدیگر می‌شود. با تحلیل غضروف، استخوان‌های مفصل به هم ساییده شده و دچار تخریب می‌شوند که منجر به درد و سفتی در مفصل می‌شود.

علت ایجاد آرتریت مچ پا چیست؟

علل اصلی ایجاد آرتریت مچ پا شامل:

• استئوآرتریت: این نوع آرتریت با تحلیل رفتن غضروف در اثر پیری یا استفاده مکرر از مفصل ایجاد می‌شود.
• آرتریت روماتوئید: یک بیماری خودایمنی که باعث حمله به بافت‌های مفصلی و ایجاد التهاب می‌شود.
• آسیب‌های قبلی: مانند شکستگی یا دررفتگی مچ پا که ممکن است سال‌ها بعد باعث بروز آرتریت شوند.

علائم آرتریت مچ پا

از جمله علائم شایع آرتریت مچ پا می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• درد که با فعالیت افزایش یافته و با استراحت کاهش می‌یابد.
• سفتی مفصل که ممکن است صبح‌ها یا پس از نشستن طولانی مدت بدتر شود.
• کاهش دامنه حرکتی مفصل مچ پا.

چه کسانی بیشتر به آرتریت مچ پا مبتلا می‌شوند؟

آرتریت مچ پا معمولاً در افراد مسن رخ می‌دهد، اما ممکن است در کسانی که آسیب‌های قبلی مانند شکستگی یا دررفتگی داشته‌اند، زودتر ظاهر شود. حدود 18 درصد از افراد بالای 65 سال دچار تغییرات دژنراتیو در مفصل مچ پا هستند.

گزینه‌های درمانی غیرجراحی برای آرتریت مچ پا

در صورت ابتلا به آرتریت مچ پا، روش‌های غیرجراحی اولیه شامل موارد زیر است:

• فیزیوتراپی: کمک به افزایش دامنه حرکتی و کاهش درد.
• تغذیه مناسب و کنترل وزن: برای کاهش فشار روی مفاصل.
• داروهای ضدالتهابی: جهت کاهش التهاب و درد.

گزینه‌های جراحی برای درمان آرتریت مچ پا

در صورت پیشرفت شدید آرتریت مچ پا، سه روش جراحی اصلی وجود دارد:

1. فیوژن مچ پا: در این روش استخوان‌های مفصل مچ پا به هم جوش داده می‌شوند تا درد کاهش یابد. این روش ممکن است انعطاف‌پذیری مفصل را کاهش دهد.
2. تعویض مفصل مچ پا: با جایگزینی بخشی از استخوان و غضروف با ایمپلنت مصنوعی، درد کاهش یافته و حرکت مفصل حفظ می‌شود.
3. آرتروپلاستی حواس‌پرتی مچ پا: این روش سطوح مفصل موجود را ترمیم کرده و باعث حفظ انعطاف‌پذیری مفصل می‌شود.

جمع‌بندی

آرتریت مچ پا و پا یک بیماری دردناک و محدودکننده است که می‌تواند کیفیت زندگی فرد را تحت تاثیر قرار دهد. تشخیص زودهنگام و مدیریت صحیح علائم می‌تواند از پیشرفت بیماری جلوگیری کند و نیاز به جراحی را به تعویق بیندازد.