آرتریت مچ دست، علائم، انواع و روش‌های درمان

تعریف آرتریت

آرتریت به التهاب یک یا چند مفصل اطلاق می‌شود که می‌تواند منجر به درد، سفتی و کاهش دامنه حرکتی مفصل شود. این بیماری می‌تواند هر مفصلی را درگیر کند، از جمله مفاصل مچ دست. از آنجا که مچ دست یک مفصل پیچیده است که از چندین استخوان کوچک تشکیل شده، آسیب به این مفصل می‌تواند به شدت عملکرد فرد را تحت تأثیر قرار دهد.

انواع آرتریت مچ دست

1. استئوآرتریت: این نوع آرتریت ناشی از ساییدگی و پارگی مفصل است. در این بیماری، غضروف مفصلی تدریجاً از بین می‌رود و باعث سایش استخوان‌ها بر یکدیگر می‌شود.
2. آرتریت روماتوئید: این یک بیماری خود ایمنی است که در آن سیستم ایمنی بدن به بافت‌های طبیعی خود حمله می‌کند. آرتریت روماتوئید معمولاً مفاصل کوچک، از جمله مچ دست را درگیر می‌کند.
3. آرتریت بعد از تروما: این نوع آرتریت پس از آسیب‌های شدید مانند شکستگی استخوان یا پارگی لیگامان ایجاد می‌شود. این آسیب‌ها ممکن است باعث تغییرات طولانی‌مدت در مفصل شوند که در نهایت به آرتریت منجر می‌شود.

علائم آرتریت مچ دست

• درد: درد در مفصل مچ دست به ویژه پس از فعالیت‌های فیزیکی افزایش می‌یابد.
• تورم: آرتریت ممکن است باعث تورم و التهاب در مفصل شود.
• کاهش دامنه حرکتی: فرد مبتلا ممکن است احساس کند که نمی‌تواند مفصل خود را به طور کامل حرکت دهد.
• ضعف مفصلی: ممکن است قدرت دست کاهش یابد و انجام کارهای روزمره دشوار شود.

تشخیص آرتریت مچ دست

تشخیص آرتریت مچ دست معمولاً با انجام معاینه بالینی توسط پزشک و آزمایش‌های تصویربرداری مانند عکس‌های اشعه ایکس انجام می‌شود. این تصاویر به پزشک کمک می‌کنند تا شدت آسیب به غضروف و استخوان‌ها را ارزیابی کند. در برخی موارد، آزمایش خون نیز ممکن است برای تعیین نوع آرتریت انجام شود.

درمان آرتریت مچ دست

در حال حاضر درمان قطعی برای آرتریت وجود ندارد، اما درمان‌های مختلفی برای کنترل علائم و کاهش درد وجود دارند:

1. درمان غیرجراحی:

   • اصلاح فعالیت‌ها: کاهش فعالیت‌هایی که درد را تشدید می‌کنند.
   • بی‌حرکت‌سازی: استفاده از اسپلینت برای حمایت از مفصل.
   • داروهای ضدالتهابی: مانند NSAIDs برای کاهش درد و التهاب.
   • ورزش درمانی: تمرین‌های خاص برای بهبود دامنه حرکتی مفصل.
   • تزریق استروئید: برای کاهش التهاب مفصل.

2. درمان جراحی: اگر درمان‌های غیرجراحی مؤثر واقع نشوند، ممکن است جراحی به عنوان گزینه نهایی مطرح شود. روش‌های جراحی شامل:

   • کارپکتومی: برداشتن برخی از استخوان‌های مچ دست برای کاهش درد.
   • فیوژن مفصل: جوشاندن استخوان‌ها به یکدیگر برای جلوگیری از حرکت دردناک.

نتیجه‌گیری

آرتریت مچ دست می‌تواند به طور جدی بر کیفیت زندگی فرد تأثیر بگذارد، اما با درمان مناسب، بسیاری از بیماران می‌توانند علائم خود را کنترل کرده و عملکرد دست خود را حفظ کنند. پزشک ممکن است گزینه‌های درمانی مختلفی را بر اساس نوع آرتریت و شدت آن پیشنهاد دهد.